αποζημίωση βαση του ν.3899

Καλησπέρα σας. Στο άρθρο 17 του ν. 3899, αναφέρεται ως δοκιμαστική περίοδος οι 12 μήνες, οπότε και δεν δικαιούται αποζημίωση ο εργαζόμενος αν απολυθεί αυτή την περίοδο.
Θα ήθελα να ρωτήσω, αν αυτό ισχύει για καινούριες συμβάσεις εργασίας, ή αν ισχύει γενικότερα για όσους δεν έχουν ακομη συμπληρώσει 12μηνο στην εργασία τους. Εγώ π.χ. έχω πρόσληψη 1/6/2010,(και η συμβαση εργασίας μου στην καταβολή αποζημίωσης λέει: σύμφωνα με τις εκάστοτε διατάξεις), αν απολυθώ τώρα δεν δικαιούμαι αποζημίωση?

Καλησπέρα σας! Περίπλοκο θέμα θίγετε και με έχετε προβληματίσει πολύ για να είμαι ειλικρινής.
Ο νέος νόμος εισήγαγε τις συμβάσεις δοκιμής. Δεν έκανε όμως μόνο αυτό. Επιπλέον κατήργησε ουσιαστικά και την αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης κατόπιν προειδοποίησης για όσους εργάζονται έως ένα χρόνο, μιας και τροποποίησε το συγκεκριμένο άρθρο και η αρχική χρονική περίοδος υπολογισμού "από 2 μήνες έως 2 χρόνια" έγινε "από 12 μήνες έως 2 χρόνια".
(Συγκεκριμένα, το άρθρο 74 του Ν. 3863/2010 διαμορφώθηκε ως εξής:
".... 2. Α. Η απασχόληση με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου λογίζεται ως απασχόληση δοκιμαστικής περιόδου για τους πρώτους δώδεκα (12) μήνες από την ημέρα ισχύος της και η οποία μπορεί να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση απόλυσης, εκτός κι αν άλλο συμφωνήσουν τα μέρη.
Β. Σύμβαση μισθωτού με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, διάρκειας πέραν των δώδεκα (12) μηνών, δύναται να καταγγελθεί κατόπιν προηγούμενης έγγραφης προειδοποίησης του εργοδότη ως εξής: α) Για υπαλλήλους που έχουν υπηρετήσει από δώδεκα (12) μήνες έως δύο (2) χρόνια, προειδοποίηση ενός (1) μηνός πριν την απόλυση......")

Προσωπική μου άποψη είναι ότι κανονικά ο χαρακτηρισμός σύμβαση δοκιμής θα έπρεπε να αφορά στις συμβάσεις που συνάπτονται εφεξής και όχι σε όσες λειτουργούν ήδη, με ότι αυτό συνεπάγεται για την απόλυση και την αποζημίωση. Μένει όμως έτσι ένα κενό ως προς το χρόνο προειδοποίησης και την αποζημίωση που θα πρέπει να πάρει κανείς αν έχει προσληφθεί πριν από τη δημοσίευση του νέου νόμου και απολυθεί μετά. Μη σας μπλέκω όμως με νομικές θεωρίες και συλλογισμούς, επειδή το θέμα σηκώνει μεγάλη συζήτηση και πολλά επιειρήματα.
Όλα αυτά θα κριθούν/ ερμηνευθούν δικαστικά εν καιρώ και μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για οριστικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Μέχρι τότε και ακριβώς επειδή υπάρχει το πιο πάνω κενό από τη μία (που δεν είναι τυχαίο) και κυρίως ο σκοπός του νόμου που πρέπει να εξετάζεται από την άλλη (και που δεν είναι άλλος από το να δώσει τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις να απολύουν κόσμο αζημίως, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας θεωρητικά) θα πρέπει να θεωρηθεί ότι ο νέος νόμος "πιάνει" και όσους έχουν ήδη συνάψει συμβάσεις αορίστου χρόνου ήδη και οι οποίοι επιτρέπεται να απολύονται χωρίς αποζημίωση. Δυστυχώς και η ίδια η διατύπωση του νόμου είναι πολύ γενική "η απασχόληση.... λογίζεται....", δεν θέτει συγκεκριμένα σαφή χρονικά όρια και εν ολίγοις τυχεροί είναι όσοι στις συμβάσεις τους έχουν τεθεί συγκεκριμένοι όροι για την απόλυση και όχι η συνηθισμένη παραπομπή στους νόμους όπως στην περίπτωσή σας...